Ile kosztuje tunel foliowy?

Co wpływa na koszt tunelu foliowego ?

Jakie najważniejsze kryteria wpływają na koszt tunelu foliowego? Przymierzając się do zakupu właściwego tunelu i robiąc rozeznanie wśród wszelkich dostępnych wariantów, istotnym czynnikiem jest to, aby wykonanie struktury gwarantowało długi czas eksploatacji, konstrukcja cechowała się wysoką odpornością na czynniki pogodowe, praca wewnątrz były komfortowe, a warzywa i rośliny miały zapewnione optymalne warunki do wegetacji. Choć na rynku funkcjonuje wiele produktów, które przeznaczone są do upraw pod osłonami, zaledwie kilka firm oferuje namioty ogrodowe, które spełniają powyższe kryteria. 

Cena tunelu foliowego

Jest kilka wyznaczników, które określają cenę tuneli rolniczych i ogrodniczych. Koszt zleży w głównej mierze od:

• Wymiaru tunelu ogrodniczego – długość i szerokość. Im więcej elementów składa się na konstrukcję stelażu, tym większy koszt. Wraz ze wzrastającą liczbą słupków, łuków i łączników, równomiernie rośnie liczba kotw, obejm oraz elementów stabilizujących.

• Rodzaju stelażu – cieplarnie mogą być stalowe, metalowe, z rurek PCV, drewniane, aluminiowe, itp. Oczywiście solidne namioty ogrodnicze są stalowe, wykonane najczęściej z grubych rur, które połączone ze sobą tworzą wytrzymałą strukturę. Mniej trwałe i wydawałoby się tańsze są foliaki z rurek PCV oraz zielone namioty o bardzo kruchym stelażu. Niestety taka inwestycja, jeśli chcemy, by tunel służył co najmniej kilka lat, okazuje się nie opłacalna. Rurki PCV z sezonu na sezon należy wymieniać, a w przypadku wichur cały obiekt może zostać porwany i po drodze staranować fragment ogródka. Natomiast importowane zielone tunele foliowe są bardzo łamliwe. Sam obiekt pod wpływem śniegu zapada się, a wtedy szkody są nieodwracalne.

• Powłoki antykorozyjnej – nieodłączną częścią pracy w tunelu jest kontakt konstrukcji z wodą, którą stosuje się do nawadniania. Zależnie od rodzaju, odmiany oraz metody hodowli rośliny wymagają mniej lub więcej wody. Pod osłoną utrzymuje się również stała wilgotność, która może doprowadzić do niszczenia struktury, o ile ta nie została pokryta wcześniej warstwą antykorozyjną. W stalowych elementach stosowane jest cynkowanie lub cynkowanie ogniowe, które zabezpiecza rury oraz profile przed korodowaniem.   

• Sporo tanich tuneli foliowych wykonuje się z rur czarnych, pomalowanych proszkowo. W żaden sposób nie zwiększa to odporności stelażu na korodowanie. Na stelażu obiektu już po sezonie pojawia rdza, którą trudno usunąć, a systematyczne podlewanie roślin coraz bardzie pogarsza stan konstrukcji.

• Wietrzenia boczne lub dachowe – tunel foliowy może być wyposażony w wentylację boczną, dachową lub nie posiadać żadnej z nich. System wietrzeń pozwala uprawiającemu na regulowanie temperatury i wilgotności. W czasie upalnych dni podniesienie kurtyn sprawia, że dzięki wewnętrznej cyrkulacji powietrza poza obiekt odprowadzany jest nadmiar gorącego powietrza. Natomiast podczas obfitych ulew, wahającej się temperatury oraz częstego podlewania rolnik dzięki wywietrznikom może usunąć nadmiar wilgoci, który – gdyby się oczywiście utrzymywał – mógłby doprowadzić do rozwijania się chorób i szkodników.

• Liczba drzwi lub bram – w zależności od potrzeb plantatora blok foliowy może zostać wyposażony w jedną lub parę drzwi lub bram. W przypadku hobbystycznych upraw przydomowych lub działkowych tunel zawiera drzwi, natomiast do profesjonalnych tuneli montowane są już bramy, często przesuwne. Choć wydaje się to nieistotne, samo wejście do struktury powinno być na tyle szerokie, aby z łatwością wnosić i wynosić przedmioty oraz narzędzi do namiotu. Drzwi z przodu i z tyłu namiotu zastępują czasami w tunelach jednowegetacyjnych wywietrzniki, ponieważ kiedy zostają otwarte, wprawiają powietrze nagromadzone pod osłoną w ruch.

• Folia do uprawy pod osłonami – rodzaj powłoki jest zależny od jej wielosezonowości, tego czy jest perforowana, jak bardzo przepuszcza promieniowanie słoneczne, czy ma cechy antykondensacyjne, jest pompowana, zgrzewana ze sznurkiem lub zbrojona. Otóż jeśli uprawiający nie potrzebuje folii specjalistycznej, która ma cieniować uprawy, to jednym kryterium, które warto brać pod uwagę, pozostaje jej wytrzymałość.

Rodzaje stelażu tuneli foliowych

Dość istotną kwestią jest to, w jaki sposób został zaprojektowany tunel foliowy. W zależności od metody oraz rodzaju uprawy struktura powinna być jak najbardziej dopasowana do potrzeb roślin. Dostępne są cieplarnie:

• Zamknięte – folia nałożona na stelaż wkopywana jest w ziemię. Od podłoża do kopuły na konstrukcję nałożona jest foliowa powłoka. Namiot taki przeznaczony jest do upraw, w których istotne jest magazynowanie ciepła w środku osłony.

• Otwarte – brak folii po obu stronach tunelu foliowego, jak również z przodu i z tyłu cieplarni. Folia pokrywa wyłącznie górną części konstrukcji, a wewnątrz panuje ciągły ruch powietrza. Wysokie słupy konstrukcyjne mają czasami rozmiar kilku metrów. Takie obiekty używane są przez sadowników oraz plantatorów uprawiających rośliny, które rosną wysoko w górę.

• Półotwarte – automatyczny system lub ręczne korby umożliwiają opuszczanie kurtyn z folii. W ten sposób uprawiający ma pełną kontrolę nad mikroklimatem panującym wewnątrz tunelu foliowego.

Rozmiary namiotów ogrodniczych

Podczas tworzenia kategorii utarł się pewien ogólny trend, który nie do końca odzwierciedla faktyczne rozmiary tuneli foliowych. Jest to zbyt duże uproszczenie, jednak na potrzeby artykułu zostaną wymienione .

• Niskie tunele foliowe – są to konstrukcje które mają poniżej 1,5 metra wysokości. Do tej grupy zaliczane są małe powłoki, które nakłada się na rośliny (np. truskawki, winogrona). Tunele tego typu często są stosowane pod większym namiotem ogrodniczym. Mają na celu przyśpieszenie wegetacji roślin oraz dodatkową ochronę przed niskimi temperaturami. Do tej grupy należą również pełnowymiarowe tunele, które stosowano niegdyś w ogrodnictwie i rolnictwie, jednak przez wzgląd na mało komfortowe warunki pracy oraz na to, że struktura szybko się przegrzewała, wiele firm przestało je produkować.

• Tunele wysokie – struktury, których wysokość przekracza 1,5 m. Jako że ich rozmiar pozwala na swobodne poruszanie się wewnątrz, praca w takim tunelu jest komfortowa. Ich konstrukcja z reguły jest uproszczona do tego stopnia, że łatwo je zmontować i zdemontować, aby przenieść w inne miejsce, gdzie w danym momencie rosną rośliny wymagające osłony. Często są na tyle lekkie, że da się je przenieść w dwie osoby oraz ustawić na dowolnym terenie.

Modele konstrukcji foliowych cieplarni

• Tunele z kratownicą – obiekty te wyposażone są we wzmocnienia, które podwyższają parametry wytrzymałościowe konstrukcji. Stosuje się je w miejscach, gdzie są niesprzyjające warunki pogodowe, istnieje szansa na spore wichury i wymaga się wysokiej przyczepności do podłoża.

• Tunele szeregowe – to bardziej układ cieplarni niż rozmiar, pozwalający na efektywne gospodarowanie areałem uprawowym. Namioty ustawia się jeden obok drugiego, ułatwiając w ten sposób dostęp do każdego z nich. Każdy z obiektów tworzących szereg zbiera ciepło za dnia, a w nocy dzięki osłonie o wiele wolniej wydostaje się ono z każdego z nich. Taka metoda stosowana jest przy produkcji roślinnej, przynosząc znacznie lepsze efekty niż rozstawianie ich z dala od siebie.

• Tunele wielonawowe i zblokowane – połączenie ze sobą dwóch lub więcej namiotów tworzących jeden spory areał uprawowy. Konstrukcja wsparta na słupach nośnych tworzy przestrzeń do produkcji roślinnej. Wielonawowe, zblokowane i szeregowe tunele doposażone są w ogrzewanie, które sprawia, że używa się takich struktur do upraw całorocznych.
  
  Krosagro - tunele foliowe